Bandang tanghali kahapon, hindi na kami mapakali sa bahay. Nandung may nagsuggest na mag-evacuate kami dahil sobrang lapit lang namin sa Malacanan. Meron rin naman nag payo na magwithdraw na kami ng pera sa bangko dahil baka maging offline ito sa mga susunod na araw.
Masyado kasing kagimbal gimbal na balita ang dineklarang State of Emergency ni GMA kahapon ng umaga.
Ngunit ang higit na kinakatakutan namin - higit pa sa mga sundalong susugod sa lugar namin o mga rallyista na magtatago sa suluk-sulukan ng compound namin ay ang threat na baka tumakas ang kapatid ko at sumama sa rally na nangyayari sa Edsa nung mga panahong iyon.
Palibhasa'y aktibista kasi kaya gustong sumabak sa aksyon, anuman ang pigil namin dito sa bahay.
---
Matapos kumain ng pagkarami-rami, (dahil na rin sa tensyon noong mga panahong iyon) nakatulugan ko ang panonood ng balita sa Channel 2. Sa totoong lang, obvious na obvious ang ganti ng estasyong ito matapos na sila ay pag-initan ng gobyerno dahil sa Wowowee Stampede. Nang ilipat ko sa Channel 7 ang TV, Eat Bulaga pa rin ang kanilang pinapalabas. So ibig sabihin dedma lang ang GMA. Quever nila kung bumagsak man ang gobyerno kahapon o hindi.
Nagising ako bandang mga alas-tres ng hapon. Hindi ko na napanood sa TV ang ginawang dispersal nila sa mga nagmamartsa sa Santolan. Hindi ko na nakita kung gaano kadugo ang nangyaring batuhan at hampasan sa showdown na yun.
Hindi ko rin nakita kung paano nila dinakip si Randy David at dinala sa Camp Karingal.
Marami akong namiss at nung pagkagising ko, nagtitipon na ang mga tao sa Ayala.
---
Nang makita ng utol ko ang mga taong nagkukumpulan sa Ayala, unti unti siyang nagpumilit lumabas kahit na tutol kaming lahat sa bahay.
Matapos maligo ay pasimple itong nagbihis. Nang magpapaalam na siya sa aming nanay, dun muli naging kontrobersyal ang aming pamilya.
Malinaw ang stand ng aking ermats. Gustuhin man niya pumunta rin dun, alam niyang gulo lang ang aabutin namin. Kahit noong mga panahong yun, may bahagi na ng sarili ko ang pilit nagpupumiglas para sumali sa pagtitipong nagaganap. Ngunit dahil nakatatak pa rin sa utak ko ang Edsa Dos, na wala naman talagang kinauwian, sinabi ko na lang sa sarili ko na balewala lang ang lahat.
Isa pa, ako'y palaging para sa hanapbuhay at pagkakakitaan ng pera. Anumang bagay o kaguluhan ang makakasira sa aking buhay manggagawa ay agad agad ko itong tututulan.
---
My sister had already shown her open defiance to my mom's decision. She shouted, threw things in her room, cryed and cryed until she had fallen asleep, yet my mom was very firm with her decision. We will all stay at home and weather the events that were happening yesterday.
At that moment the country's situation reflected on our home. I saw GMA in my mom's persona - stiff, strong and in control of the situation. The state of emergency at home prevented us from enjoying the basic things we enjoy during normal days - namely going out and having fun. My sister became the opposition - no matter how she tried to get out, the law enforcers (the yaya and the driver) simply blocked her way out. And she can't expect me to support her either. I would have loved to be there with her but I cannot risk my sister getting into trouble. So I blocked the door with the heavy sofa chair to ensure nobody gets out.
I have become Noli De Castro.
So that's how our day was. By evening, all things have settled down. Those, who tried to overthrow the government went back to their homes to recuperate from fatigue they have experienced the whole day.
Hopefully by Monday, the State of Emergency in the country would be lifted. After all, it's bad for business, bad for the economy, and bad for the country's image. At home, the State of Emergency has already been lifted. I can go back to the gym this afternoon. And hopefully my plans for a big night out would push through without significant opposition - from the opposition itself, my sister.
No comments:
Post a Comment