Dear Raizen
We've both came into each other's lives just when we're at the lowest point of our existence. Too bad, we've met at the wrong place, wrong set-up; you left your fling just to get my attention that night, and did something at the wrong time... we born out of mistakes.
But those mistakes would sooner be my redemption. Your mistakes to your fling compelled me to stay when you were alone at the bar. The mistakes we did that morning provided the key for me to get attached... to you.
A few days followed and feeling became mutual... mutual infatuation, mutual fear. Maybe those mistakes we've done individually before are the reasons why we fear each other's company now: You, cannot believe me that I am beginning to close other doors in favor of you.. I, always terrifying myself that you were just there to make my life more miserable than before. We brood those fears until it burst out tonight.
You want to set me free because you think that what you feel is just a mere mistake, while I, trying to cling on to you to correct whatever mistakes I have done in my past.
Probably, we're in limbo now, but you know what. That stupid feeling, which tormented me this past few days is also my single source of strength: resume finally completed after three weeks of attempting to write it, the much planned diet and fitness lifestyle that would turn everything upside down, finally, has now been set in motion.
I may never know what other things I could do by mere driving me to push the limits. Probably this is what they call love, but now I am experiencing one of the most horrible birth pains I have been.
So what now, reason suggests that I should take steps swiftly but at the same time moderating it on multi-dimensional levels. Probably I'll meet you today, like I did yesterday.. and know whatever I need to know about you, before doing stupid things out of... love.
Till then, don't worry and take care.
We're just fictional characters after all.
"Birth Pains"
Pinoyexchange, Alien Nation One
November 18, 2002
---
Siya si Raizen, ang una kong naging boyfriend. Naging kami walong buwan matapos akong makipag-split up sa aking girlfriend. Bente-uno ako noon samantalang siya naman ay bente-otso. Ang layo ng pagitan no?
Buong akala ko na siya ang magdadala sa relasyon namin, subalit doon ako nagkakamali. Masyado akong napaniwala na bilang matanda sa akin, siya ang gagabay sa mga bagay na hindi ko alam tungkol sa buhay PLU. Naloko niya ako. Baguhan man sa relasyong lalaki sa lalaki, subalit ako ang higit nagsuko ng aking kalayaan upang ibsan ang kanyang mga pangamba sa aming pagsasama. Tingin niya kasi ay explorer ako samantalang siya naman ay nawalan na ng tiwala sa pag-ibig. Binago ko ang kanyang impression, ngunit sa maraming pagkakataon ay mukhang nabigo ako.
Sa tatlong buwang naming pagiging kami, araw-araw akong umaalis sa trabaho ng maaga upang siya ay masundo sa kanyang HMO Clinic. Ma-late ako ng ilang minuto at tiyak ay pagmumulan ito ng away. Hawak niya ang aking cellphone at lahat ng mag-text dito ay lagi niyang iniisip na aking kalandian. Bago matulog ay kailangan kong i-miss call ang kanyang telepono gamit ang landline sa bahay upang kanyang matiyak ang aking kinaroroonan. Bago mag-alas sais ng umaga ay kailangan rin na nai-text ko na sa kanya ang aking good morning text message.
Nasikil ang aking kalayaan noon sa ngalan ng pag-ibig. Noong unang beses na nagbanta siya ng paghihiwalay ay naging saksi si Dodong sa aking paghagulgol sa telepono. Bilang lang sa daliri ang mga araw na hindi kami nag-away at noong siya ay ma-confine sa isang ospital sa Ortigas dahil sa isang karamdaman, hindi ang kanyang pamilya ang unang sumaklolo sa kanya.
Ako.
Marahil ay naging madali para sa kanya ang lahat para ma-appreciate ang mga sakripisyo ko. Looking at a hindsight, ang tanging hiningi ko lang sa kanya ay commitment - ang monogamy. Sa kasamaang palad, ako rin ang sumira nito nang minsang napagod ako kakasunod sa kanya. Humingi ako ng assurance sa iba, na buong lugod na binigay sa akin ng isang nakilala ko sa isang club. Tinuturing kong the best yung One Night Stand na yun. Ilang araw matapos ang mga nangyari ay naging matapang na ako. Sa mga araw na hindi siya nagpaparamdam ay nakatuon ang aking focus sa mga kaibigan. Sumapit ang Valentines Day na nagkakalabuan kaming dalawa. Sa kabila nito, may regalo akong Regine CD para sa kanya. Pagdating sa kanyang clinic nang hapong iyon ay naabutan ko siyang pinagmamalaki ang isang Rose stem na bigay sa kanya diumano ng isang admirer.
"Buti pa yung iba, binibigyan ako ng rose samantalang yung iba diyan, wala."
Lubha kong dinamdam iyon. Hindi kami nagpansinan buong biyahe pauwi.
Akmang ibibigay ko sa kanya ang Regine CD na ilang linggo na niya inaasam nang bigla niya itong binalik sa akin. Sa pagkakataong iyon, naubos ang pasensya ko. Ako ang nag-walk out sa pagitan naming dalawa. February 14, araw ng mga puso para sa karamihan ang araw ng aming paghihiwalay.
Taon ang binilang bago ko siya napatawad. Nangyari lamang ang aming closure nang harap-harapan niyang inamin sa akin ang mga nawala noong ako ay kanyang bitawan. I was vindicated. Sa totoo, water under the bridge na ang lahat kahit na ang mga ala-alang natira ay ang aming pangit na nakaraan.
Ilang araw ko na iniisip kung bakit sumagi si Raizen nang si Tannis ay naghangad pumasok sa aking buhay. Sa unang impression ay mukha naman silang iba ng personality. Handa na sana akong ipagwalang-bahala ang nararamdaman kong konesyon sa kanilang dalawa nang bigla ay nabasa ko ang mga patnubay na aking iniwan upang maging silbing babala sa aking hinaharap.
It pays when you write in the past addressed to your future.
---
nagkita kami, nagkasama, nagpalitan ng kaluluwa.
mas matanda, higit na mas may "experience" sa mga naka-impluwensya sakin, bitter sa pag-ibig, may tendency makipaglaro at manakit ng puso,
"sweet," may trabaho, game at agresibo, bansot pero sobrang whammy para sa akin (kahit ipilit niyang panget siya), mas discreet at masculine sakin at higit sa lahat eh trip akong kasama (siya ang unang lumapit)... ewan ko pero parang hulog siya ng langit (o padala ng impyerno) dipende sa magiging galaw ko.
At ano naman ang magiging galaw ko...
magpapaka-tweetums (kahit pang-tukling), ida-date (kahit sya ang may trabaho at ako ang wala), pasimpleng papasok sa buhay niya't lalasunin siya para tamaan ng todo sa akin (hehehe)
In short: magiinvest ako ng emotions, para sa mokong na yun.
To the point: ano ang gusto kong mangyari balang araw?
Buddy, F-uc-k Buddy (sayang naman kasi eh), Open Commitment, (sya ang open, ako ang solid) Ka-Tropa, Bestfriend, Big Brother Material... Ewan, nakakatakot siya eh, madali niya akong magagag0 kung gusto niya.
Endymionn, ano ang iyong depensa?
Wala eh... ipilit ko mang sabihin sa utak kong sasaktan niya rin ako kapag tinuloy ko ang galaw ko... huli na rin eh, nagsimula na akong magpakat a n g a sa harap niya eh. Magkikita pa kaya kami?
Pero kung maari lang... kahit sa pantasya lang, sana makasama ko ulit siya...
TAENA, puso ko ba yung tumibok?!?!
"Happy Thoughts 4"
Pinoyexchange, Alien Nation One
November 16, 2002
---
Now I understand why I let fear consume me more than Tannis' promise of a future.
---
-tobecontinued-
pex entries unedited to preserve the author's writing.
We've both came into each other's lives just when we're at the lowest point of our existence. Too bad, we've met at the wrong place, wrong set-up; you left your fling just to get my attention that night, and did something at the wrong time... we born out of mistakes.
But those mistakes would sooner be my redemption. Your mistakes to your fling compelled me to stay when you were alone at the bar. The mistakes we did that morning provided the key for me to get attached... to you.
A few days followed and feeling became mutual... mutual infatuation, mutual fear. Maybe those mistakes we've done individually before are the reasons why we fear each other's company now: You, cannot believe me that I am beginning to close other doors in favor of you.. I, always terrifying myself that you were just there to make my life more miserable than before. We brood those fears until it burst out tonight.
You want to set me free because you think that what you feel is just a mere mistake, while I, trying to cling on to you to correct whatever mistakes I have done in my past.
Probably, we're in limbo now, but you know what. That stupid feeling, which tormented me this past few days is also my single source of strength: resume finally completed after three weeks of attempting to write it, the much planned diet and fitness lifestyle that would turn everything upside down, finally, has now been set in motion.
I may never know what other things I could do by mere driving me to push the limits. Probably this is what they call love, but now I am experiencing one of the most horrible birth pains I have been.
So what now, reason suggests that I should take steps swiftly but at the same time moderating it on multi-dimensional levels. Probably I'll meet you today, like I did yesterday.. and know whatever I need to know about you, before doing stupid things out of... love.
Till then, don't worry and take care.
We're just fictional characters after all.
"Birth Pains"
Pinoyexchange, Alien Nation One
November 18, 2002
---
Siya si Raizen, ang una kong naging boyfriend. Naging kami walong buwan matapos akong makipag-split up sa aking girlfriend. Bente-uno ako noon samantalang siya naman ay bente-otso. Ang layo ng pagitan no?
Buong akala ko na siya ang magdadala sa relasyon namin, subalit doon ako nagkakamali. Masyado akong napaniwala na bilang matanda sa akin, siya ang gagabay sa mga bagay na hindi ko alam tungkol sa buhay PLU. Naloko niya ako. Baguhan man sa relasyong lalaki sa lalaki, subalit ako ang higit nagsuko ng aking kalayaan upang ibsan ang kanyang mga pangamba sa aming pagsasama. Tingin niya kasi ay explorer ako samantalang siya naman ay nawalan na ng tiwala sa pag-ibig. Binago ko ang kanyang impression, ngunit sa maraming pagkakataon ay mukhang nabigo ako.
Sa tatlong buwang naming pagiging kami, araw-araw akong umaalis sa trabaho ng maaga upang siya ay masundo sa kanyang HMO Clinic. Ma-late ako ng ilang minuto at tiyak ay pagmumulan ito ng away. Hawak niya ang aking cellphone at lahat ng mag-text dito ay lagi niyang iniisip na aking kalandian. Bago matulog ay kailangan kong i-miss call ang kanyang telepono gamit ang landline sa bahay upang kanyang matiyak ang aking kinaroroonan. Bago mag-alas sais ng umaga ay kailangan rin na nai-text ko na sa kanya ang aking good morning text message.
Nasikil ang aking kalayaan noon sa ngalan ng pag-ibig. Noong unang beses na nagbanta siya ng paghihiwalay ay naging saksi si Dodong sa aking paghagulgol sa telepono. Bilang lang sa daliri ang mga araw na hindi kami nag-away at noong siya ay ma-confine sa isang ospital sa Ortigas dahil sa isang karamdaman, hindi ang kanyang pamilya ang unang sumaklolo sa kanya.
Ako.
Marahil ay naging madali para sa kanya ang lahat para ma-appreciate ang mga sakripisyo ko. Looking at a hindsight, ang tanging hiningi ko lang sa kanya ay commitment - ang monogamy. Sa kasamaang palad, ako rin ang sumira nito nang minsang napagod ako kakasunod sa kanya. Humingi ako ng assurance sa iba, na buong lugod na binigay sa akin ng isang nakilala ko sa isang club. Tinuturing kong the best yung One Night Stand na yun. Ilang araw matapos ang mga nangyari ay naging matapang na ako. Sa mga araw na hindi siya nagpaparamdam ay nakatuon ang aking focus sa mga kaibigan. Sumapit ang Valentines Day na nagkakalabuan kaming dalawa. Sa kabila nito, may regalo akong Regine CD para sa kanya. Pagdating sa kanyang clinic nang hapong iyon ay naabutan ko siyang pinagmamalaki ang isang Rose stem na bigay sa kanya diumano ng isang admirer.
"Buti pa yung iba, binibigyan ako ng rose samantalang yung iba diyan, wala."
Lubha kong dinamdam iyon. Hindi kami nagpansinan buong biyahe pauwi.
Akmang ibibigay ko sa kanya ang Regine CD na ilang linggo na niya inaasam nang bigla niya itong binalik sa akin. Sa pagkakataong iyon, naubos ang pasensya ko. Ako ang nag-walk out sa pagitan naming dalawa. February 14, araw ng mga puso para sa karamihan ang araw ng aming paghihiwalay.
Taon ang binilang bago ko siya napatawad. Nangyari lamang ang aming closure nang harap-harapan niyang inamin sa akin ang mga nawala noong ako ay kanyang bitawan. I was vindicated. Sa totoo, water under the bridge na ang lahat kahit na ang mga ala-alang natira ay ang aming pangit na nakaraan.
Ilang araw ko na iniisip kung bakit sumagi si Raizen nang si Tannis ay naghangad pumasok sa aking buhay. Sa unang impression ay mukha naman silang iba ng personality. Handa na sana akong ipagwalang-bahala ang nararamdaman kong konesyon sa kanilang dalawa nang bigla ay nabasa ko ang mga patnubay na aking iniwan upang maging silbing babala sa aking hinaharap.
It pays when you write in the past addressed to your future.
---
nagkita kami, nagkasama, nagpalitan ng kaluluwa.
mas matanda, higit na mas may "experience" sa mga naka-impluwensya sakin, bitter sa pag-ibig, may tendency makipaglaro at manakit ng puso,
"sweet," may trabaho, game at agresibo, bansot pero sobrang whammy para sa akin (kahit ipilit niyang panget siya), mas discreet at masculine sakin at higit sa lahat eh trip akong kasama (siya ang unang lumapit)... ewan ko pero parang hulog siya ng langit (o padala ng impyerno) dipende sa magiging galaw ko.
At ano naman ang magiging galaw ko...
magpapaka-tweetums (kahit pang-tukling), ida-date (kahit sya ang may trabaho at ako ang wala), pasimpleng papasok sa buhay niya't lalasunin siya para tamaan ng todo sa akin (hehehe)
In short: magiinvest ako ng emotions, para sa mokong na yun.
To the point: ano ang gusto kong mangyari balang araw?
Buddy, F-uc-k Buddy (sayang naman kasi eh), Open Commitment, (sya ang open, ako ang solid) Ka-Tropa, Bestfriend, Big Brother Material... Ewan, nakakatakot siya eh, madali niya akong magagag0 kung gusto niya.
Endymionn, ano ang iyong depensa?
Wala eh... ipilit ko mang sabihin sa utak kong sasaktan niya rin ako kapag tinuloy ko ang galaw ko... huli na rin eh, nagsimula na akong magpakat a n g a sa harap niya eh. Magkikita pa kaya kami?
Pero kung maari lang... kahit sa pantasya lang, sana makasama ko ulit siya...
TAENA, puso ko ba yung tumibok?!?!
"Happy Thoughts 4"
Pinoyexchange, Alien Nation One
November 16, 2002
---
Now I understand why I let fear consume me more than Tannis' promise of a future.
---
-tobecontinued-
pex entries unedited to preserve the author's writing.
No comments:
Post a Comment