Cadillac One

At dahil pinaguusapan ng ibang bloggers ang unconventional and non-traditional gowns ni Michelle Obama na obra ni Jason Wu at Isabel Toledo, makikisawsaw ako upang i-blog naman ang presidential car ni Barack Hussein Obama.


---

Most details of the car are classified for security reasons. It is completely fitted with military grade armor that is 8 inches thick for maximum protection. The wheels are fitted with run flat tires. Due to the thickness of the glass, much natural light is excluded, so a fluorescent halo lighting system in the headliner is essential.

The car can seat seven people, including the president. The front seats two, and includes a console-mounted communications center. A glass partition divides the front from back seat. Three rear facing seats are in the back, with cushions that are able to fold over the partition. The two rear seats are reserved for the president and another passenger; these seats have the ability to recline individually. A folding desk is between the two rear seats. Storage compartments in the interior panels of the car contain communications equipment.

The Secret Service refers to the heavily-armored vehicle as "the beast".

On domestic trips, Cadillac One displays the American and presidential standard, which are illuminated by directional flood lights mounted on the hood. When the President performs a state visit to a foreign country, the presidential standard is replaced by the foreign country's flag.

---

Napanood ko kagabi ang inauguration ng bagong president ng US. As expected, maraming tao ang dumalo para sa historic event na ito. Nagulat nga ako sapagkat halos lahat ng news channels sa cable ay nakatutok sa Capitol Hill. Kanya-kanya rin ang commentary ng mga newscasters tungkol sa nagaganap na transition of power sa Washington.

Nasulat ko sa mga naunang entries kung paano ko inantabayanan ang paglalakbay ni Obama tungo sa pagkapresidente ng Amerika. Nakatutok ako sa CNN nang siya ay dineklarang panalo sa Democratic Primaries noong Hulyo. Naroon rin ako nang una siyang magdeliver ng speech sa harap ng 200,000 na katao upang tanggapin ang kanyang nominasyon. Nangilid pa nga ang luha ko matapos ang kanyang talumpati. Sinundan ko ang kanyang campaign trail hanggang sa mga huling araw nito. Noon ngang bilangan ng balota, magdamag bukas ang aking TV huwag lang mahuli sa mga developments na nagaganap hanggang madeklara ang bagong leader ng pinakamakapangyarihang bansa sa buong mundo.

From then to now, tingin ko ay isang epilogue na lamang ang ginanap na inauguration kagabi. Kumbaga, formalities na lamang ito matapos malaman ang kinahinatnan ng kalahating taong teleserye tungkol sa US elections noong Nobyembre.

Simula pa lamang ng pagkapangulo ni Obama subalit marami na itong binitawang pangako hindi lamang sa kanyang bansa kundi pati sa buong mundo. Hindi ko alam kung ito ay makakamit sa loob ng apat na taon. Anuman ang mangyari simula ngayon hanggang sa huling araw ng kanyang termino, dalangin ko na anumang kaunlaran at kapanatagan ang makamit ng US, umabot sana hanggang dito ang kaginhawaang iyon.